ประเพณีลอยกระทงเผาเทียนเล่นไฟ

ประเพณีลอยกระทงเผาเทียนเล่นไฟ

ภาค      ภาคเหนือ
จังหวัด   สุโขทัย
ช่วงเวลา ขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๒ ของทุกปี
ความสำคัญ
มีหลักฐานทางประวัติศาสตร์และโบราณคดีว่า ประเพณีลอยกระทงเกิดขึ้น ณ เมืองสุโขทัยเมื่อ ๗๐๐ ปีเศษล่วงมาแล้ว ศิลาจารึกหลักที่ ๑ ได้กล่าวไว้ว่า ...เมืองสุโขทัยมีสี่ปากประตูหลวง เทียรย่อมคนเสียดกันมาดูท่านเผาเทียนเล่นไฟ เมืองสุโขทัยนี้มีดังจักแตก... ประเพณีนี้ยังคงสืบทอดต่อมาจนถึงยุคกรุงศรีอยุธยาและรัตนโกสินทร์ จนกระทั่งถึง พ.ศ. ๒๕๒๐ จังหวัดสุโขทัยร่วมกับกรมศิลปากรและการท่องเที่ยว จึงได้ฟื้นฟูประเพณีลอยกระทงขึ้นมาใหม่ เรียกว่างานลอยกระทงเผาเทียนเล่นไฟ จนมีชื่อเสียงและได้รับความสนใจทั้งจากชาวไทยและชาวต่างประเทศเป็นอย่างสูง
กิจกรรม
ประเพณีลอยกระทงเผาเทียนเล่นไฟ มีกิจกรรมต่าง ๆ มากมายได้แก่
- การประดิษฐ์กระทง พนมเบี้ย พนมหมาก พนมดอกไม้ โคมชัก โคมแขวน
- การประดับประทีปโคมไฟตามสถูป โบราณสถานและตะพัง (สระน้ำ) นับแสนดวง
- การจัดขบวนแห่ของอำเภอต่าง ๆ และเล่นพื้นบ้าน
- การจุดพลุตะไลไฟพะเนียงและดอกไม้ไฟ
- การลอยกระทงเพื่อบูชารอยพระพุทธบาท ณ หาดทรายแม่น้ำนัมทานที และเพื่อแสดงความสำนึกในคุณของแหล่งน้ำต่าง ๆ รวมทั้งขอขมาลาโทษที่อาจกระทำ การใด ๆอันเป็นเหตุให้แหล่งน้ำนั้น ๆ ไม่สะอาด ซึ่งการสำนึกคุณและขออภัยถือ เป็นวัฒนธรรมอันดีงามอย่างหนึ่งของไทย

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

ประเพณีทานขันข้าว

  ประเพณีทานขันข้าว ภาค     ภาคเหนือ จังหวัด  ลำปาง ช่วงเวลา เทศกาลสงกรานต์ เข้าพรรษา ออกพรรษา ความสำคัญ ประเพณีทานขันข้าว คือ ประเพณีการทำบุญเพื่ออุทิศส่วนกุศลให้แก่ผู้วายชนม์ไปแล้ว เป็นวัฒนธรรมที่แสดงถึงความกตัญญูอีกแบบหนึ่งของชาวไทย โดยนำสำรับกับข้าวไปถวายวัดในวันเทศกาลสำคัญ เช่น สงกรานต์ เข้าพรรษาและออกพรรษา หรือทำบุญอุทิศส่วนกุศลในโอกาสอื่นๆ พิธีกรรม ก่อนวันทำบุญ มีการจัดเตรียมอาหาร หวาน คาว นำเอาใบตองมาเย็บทำสวย (กรวย) สำหรับใส่ดอกไม้ ธูป และเตรียมขวดน้ำหยาด (สำหรับกรวดน้ำ) รุ่งขึ้นอันเป็นวันทำบุญ เวลาประมาณ ๖.๓๐-๘.๐๐ น. ทุกครัวเรือนเตรียมอุ่นอาหารและบรรจุใส่ปิ่นโต พร้อมทั้งสวยดอกไม้และน้ำหยาด บางบ้านอาจเขียนชื่อผู้ที่ตนต้องการจะ ทานไปหา (อุทิศส่วนกุศลไปให้) ลงในกระดาษ จากนั้นคนในครอบครัวจะช่วยกันหิ้วปิ่นโตไปวัด วัดจะจัดสถานที่สำหรับให้ศรัทธาชาวบ้านนำปิ่นโตมาถวาย การประเคนปิ่นโต มักจะเอาสวยดอกไม้เสียบไปพร้อมกับปิ่นโต บ้านที่มีกระดาษจดรายชื่อผู้ที่จะทำบุญไปให้ก็จะเอากระดาษเหน็บติดไปกับ ปิ่นโตด้วย พร้อมกันนั้นก็เทน้ำหยาดจากขวดใส่ลงในขันที่วางอยู่หน้าพระสงฆ์ ...
อ่านเพิ่มเติม

ชนเผ่าลาหู่ : การแต่งกาย

  ชนเผ่าลาหู่ : การแต่งกาย   ด้านการแต่งกาย ชุดประจำเผ่าลาหู่แซแล ของผู้ชายเสื้อแขนยาว ใช้ผ้าสีดำกับน้ำเงินมีเม็ดเงินเย็บติดด้านหลัง ของเสื้อด้านหน้าเปิด กว้างกางเกงคล้ายสโลงและมีถุงน่องชุด ของผู้หญิงเสื้อสีดำยาวถึงหัวเข่าท่อนแขน และด้านหลังของ เสื้อเย็บอย่างปรานิดกางทำเป็นลวดลายดูสวยงาม กระดุมเสื้อเป็นเงิน การแต่งกายมีความสำคัญ ต่อวิถีชีวิตประจำวัน ของชนเผ่าลาหู่อย่างมาก เพราะแสดงออกถึงความ เป็นเอกลักษณ์ ของชนเผ่าซึ่งไม่มีใครเหมือน และที่สำคัญในการประกอบพิธีกรรม ในช่วงเทศกาลต่างๆ ชาวลาหู่จะต้อง แต่งกายด้วยชุดประจำเผ่าเท่านั้น หากใครคนใดคน หนึ่งไม่แต่งกายด้วยชุดประจำเผ่า จะถือว่า ไม่เคารพต่อบรรพบุรุษ และเพทเจ้า ซึ่งชาวลาหู่จะลงโทษด้วย การไม่นับถือว่าเป็นลูกหลานในชนเผ่า แต่ถึงอย่างไรก็ตามคนรุ่นใหม่ ที่มิได้เคร่งครัดในเรื่องการแต่งกายเท่าที่ควรบางส่วน แต่งทันสมัย เลียนแบบคนพื้นราบ หรือในการทำพิธีกรรม บางคนก็แต่งชุดไม่ครบเหมือนในอดีต สาเหตุก็มาจากการเลียนแบบแฟชั่นในเมือง ที่นำเข้าโดยเด็กที่ไปเรียนในเมือง หรือผู้ใหญ่ที่เข้าไปทำงานในเมือง รวมทั้งการรับวัฒนธรรมการแต่งกาย จากบุคคลภาย...
อ่านเพิ่มเติม

ประเพณีตักบาตรน้ำผึ้ง

ประเพณีตักบาตรน้ำผึ้ง ภาค      ภาคกลาง จังหวัด   ฉะเชิงเทรา ช่วงเวลา กลางเดือน ๙ ของทุกปี ความสำคัญ การตักบาตรน้ำผึ้ง เป็นประเพณีการถวายน้ำผึ้งแก่ภิกษุและสามเณร ของชาวรามัญที่วัดพิมพาวาส อำเภอบางปะกง สืบเนื่องมาจากความเชื่อว่าในสมัยพุทธกาล พระพุทธเจ้าเสด็จประทับที่ป่าเลไลย์ มีช้างและลิงคอยอุปัฏฐากโดยการนำเอาอ้อยและน้ำผึ้งคอยถวาย ต่อมาจึงทรงมีพุทธานุญาตให้ภิกษุสามเณรรับน้ำผึ้งและน้ำอ้อยมาบริโภคเป็นยา ได้ พิธีกรรม การตักบาตรน้ำผึ้งมักจัดกันที่ศาลาวัด ขณะที่พระสงฆ์เจริญพระพุทธมนต์นั้น ชาวบ้านจะนำน้ำผึ้งมาใส่บาตร และนำน้ำตาลใส่ในจานที่วางคู่กับบาตร ส่วนอาหารคาวหวานจะใส่ในภาชนะที่วางแยกไว้อีกด้านหนึ่ง อาหารพิเศษที่นำมาใส่บาตร ได้แก่ ข้าวต้มมัด ถวายเพื่อให้พระฉันจิ้มกับน้ำผึ้งหรือน้ำตาล สาระ การตักบาตรน้ำผึ้งเป็นกิจกรรมที่น้อมนำให้ระลึกถึงองค์ผู้มีพระภาคเจ้าที่มี ความเกี่ยวข้องกับสัตว์เดียรัจฉาน สัตว์ยังรู้คุณค่าของศาสนาด้วยการเสาะแสวงหาภิกษาหารนำมาถวายพุทธองค์เพื่อ ได้สดับตรับฟังธรรม พุทธศาสนิกชนจึงนำรูปแบบของการนำปัจจัยมาถวายเพื่อจุดหมายการได้ฟังธรรม เทศนาเช่นกัน
อ่านเพิ่มเติม