ประเพณีการแข่งเรือ

 ประเพณีการแข่งเรือ

ภาค     ภาคเหนือ
จังหวัด  นครสวรรค์
ช่วงเวลา
หลังออกพรรษา ภายในเดือนตุลาคม หรือพฤศจิกายนของทุกปี ซึ่งเป็นฤดูน้ำหลาก ชาวบ้านจะจัดให้มีงานเทศกาลไหว้พระ และแข่งขันเรือยาวกัน
ความสำคัญ
การแข่งเรือในจังหวัดนครสวรรค์มีชื่อเสียงมาก โดยเฉพาะที่วัดเกาะหงษ์ ตำบลตะเคียนเลื่อน อำเภอเมือง จังหวัดนครสวรรค์ จะมีเรือที่มีชื่อเสียงจากต่างจังหวัดมาร่วมแข่งขันมากมาย ปัจจุบันจังหวัดเป็นผู้จัดการแข่งขันกันบริเวณสะพานเดชาติวงศ์
พิธีกรรม
การแข่งขันเรือยาวจะจัดให้มีในงานเทศกาลปิดทองไหว้พระ ประจำปีของวัด และจะแข่งขันเรือยาวกันในวันพระ และกำหนดการแข่งขันเรือยาวของแต่ละวัดจะไม่ซ้ำกัน ประเภทของเรือที่แข่งขันจะเป็นเรือขนาดกลางฝีพาย ๒๐ - ๕๐ คน ความยาวประมาณ ๑๕ วา ที่หัวเรือจะผูกผ้าแพรสีต่าง ๆ มีพวงมาลัยคล้อง มีบายศรี และธงประจำเรือ ก่อนจะนำเรือลงแข่งขันจะมีพิธีไหว้แม่ย่านางเรือก่อน เพื่อเป็นศิริมงคล และขอพรให้ได้รับชัยชนะ การแข่งขันจะมีผู้ใหญ่ในจังหวัดเป็นกรรมการตัดสิน โดยก่อนแข่งขันจะจับสลากเลือกทุ่น และพายตามกระแสน้ำไปตามทุ่น เรือลำไหนถึงทุ่นก่อน เรือลำนั้นเป็นผู้ชนะ จากนั้นมีการมอบถ้วย และเงินรางวัลเป็นอันเสร็จสิ้นพิธี
สาระ
สร้างความสนุกสนาน ฝึกความเป็นระเบียบ สร้างความสามัคคี รักใคร่กลมเกลียวกันระหว่างชุมชนในท้องถิ่นเดียวกัน และสมานสามัคคีกับคนต่างถิ่น

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

ประเพณีทานขันข้าว

  ประเพณีทานขันข้าว ภาค     ภาคเหนือ จังหวัด  ลำปาง ช่วงเวลา เทศกาลสงกรานต์ เข้าพรรษา ออกพรรษา ความสำคัญ ประเพณีทานขันข้าว คือ ประเพณีการทำบุญเพื่ออุทิศส่วนกุศลให้แก่ผู้วายชนม์ไปแล้ว เป็นวัฒนธรรมที่แสดงถึงความกตัญญูอีกแบบหนึ่งของชาวไทย โดยนำสำรับกับข้าวไปถวายวัดในวันเทศกาลสำคัญ เช่น สงกรานต์ เข้าพรรษาและออกพรรษา หรือทำบุญอุทิศส่วนกุศลในโอกาสอื่นๆ พิธีกรรม ก่อนวันทำบุญ มีการจัดเตรียมอาหาร หวาน คาว นำเอาใบตองมาเย็บทำสวย (กรวย) สำหรับใส่ดอกไม้ ธูป และเตรียมขวดน้ำหยาด (สำหรับกรวดน้ำ) รุ่งขึ้นอันเป็นวันทำบุญ เวลาประมาณ ๖.๓๐-๘.๐๐ น. ทุกครัวเรือนเตรียมอุ่นอาหารและบรรจุใส่ปิ่นโต พร้อมทั้งสวยดอกไม้และน้ำหยาด บางบ้านอาจเขียนชื่อผู้ที่ตนต้องการจะ ทานไปหา (อุทิศส่วนกุศลไปให้) ลงในกระดาษ จากนั้นคนในครอบครัวจะช่วยกันหิ้วปิ่นโตไปวัด วัดจะจัดสถานที่สำหรับให้ศรัทธาชาวบ้านนำปิ่นโตมาถวาย การประเคนปิ่นโต มักจะเอาสวยดอกไม้เสียบไปพร้อมกับปิ่นโต บ้านที่มีกระดาษจดรายชื่อผู้ที่จะทำบุญไปให้ก็จะเอากระดาษเหน็บติดไปกับ ปิ่นโตด้วย พร้อมกันนั้นก็เทน้ำหยาดจากขวดใส่ลงในขันที่วางอยู่หน้าพระสงฆ์ ...
อ่านเพิ่มเติม

ชนเผ่าลาหู่ : การแต่งกาย

  ชนเผ่าลาหู่ : การแต่งกาย   ด้านการแต่งกาย ชุดประจำเผ่าลาหู่แซแล ของผู้ชายเสื้อแขนยาว ใช้ผ้าสีดำกับน้ำเงินมีเม็ดเงินเย็บติดด้านหลัง ของเสื้อด้านหน้าเปิด กว้างกางเกงคล้ายสโลงและมีถุงน่องชุด ของผู้หญิงเสื้อสีดำยาวถึงหัวเข่าท่อนแขน และด้านหลังของ เสื้อเย็บอย่างปรานิดกางทำเป็นลวดลายดูสวยงาม กระดุมเสื้อเป็นเงิน การแต่งกายมีความสำคัญ ต่อวิถีชีวิตประจำวัน ของชนเผ่าลาหู่อย่างมาก เพราะแสดงออกถึงความ เป็นเอกลักษณ์ ของชนเผ่าซึ่งไม่มีใครเหมือน และที่สำคัญในการประกอบพิธีกรรม ในช่วงเทศกาลต่างๆ ชาวลาหู่จะต้อง แต่งกายด้วยชุดประจำเผ่าเท่านั้น หากใครคนใดคน หนึ่งไม่แต่งกายด้วยชุดประจำเผ่า จะถือว่า ไม่เคารพต่อบรรพบุรุษ และเพทเจ้า ซึ่งชาวลาหู่จะลงโทษด้วย การไม่นับถือว่าเป็นลูกหลานในชนเผ่า แต่ถึงอย่างไรก็ตามคนรุ่นใหม่ ที่มิได้เคร่งครัดในเรื่องการแต่งกายเท่าที่ควรบางส่วน แต่งทันสมัย เลียนแบบคนพื้นราบ หรือในการทำพิธีกรรม บางคนก็แต่งชุดไม่ครบเหมือนในอดีต สาเหตุก็มาจากการเลียนแบบแฟชั่นในเมือง ที่นำเข้าโดยเด็กที่ไปเรียนในเมือง หรือผู้ใหญ่ที่เข้าไปทำงานในเมือง รวมทั้งการรับวัฒนธรรมการแต่งกาย จากบุคคลภาย...
อ่านเพิ่มเติม

ประเพณีตักบาตรน้ำผึ้ง

ประเพณีตักบาตรน้ำผึ้ง ภาค      ภาคกลาง จังหวัด   ฉะเชิงเทรา ช่วงเวลา กลางเดือน ๙ ของทุกปี ความสำคัญ การตักบาตรน้ำผึ้ง เป็นประเพณีการถวายน้ำผึ้งแก่ภิกษุและสามเณร ของชาวรามัญที่วัดพิมพาวาส อำเภอบางปะกง สืบเนื่องมาจากความเชื่อว่าในสมัยพุทธกาล พระพุทธเจ้าเสด็จประทับที่ป่าเลไลย์ มีช้างและลิงคอยอุปัฏฐากโดยการนำเอาอ้อยและน้ำผึ้งคอยถวาย ต่อมาจึงทรงมีพุทธานุญาตให้ภิกษุสามเณรรับน้ำผึ้งและน้ำอ้อยมาบริโภคเป็นยา ได้ พิธีกรรม การตักบาตรน้ำผึ้งมักจัดกันที่ศาลาวัด ขณะที่พระสงฆ์เจริญพระพุทธมนต์นั้น ชาวบ้านจะนำน้ำผึ้งมาใส่บาตร และนำน้ำตาลใส่ในจานที่วางคู่กับบาตร ส่วนอาหารคาวหวานจะใส่ในภาชนะที่วางแยกไว้อีกด้านหนึ่ง อาหารพิเศษที่นำมาใส่บาตร ได้แก่ ข้าวต้มมัด ถวายเพื่อให้พระฉันจิ้มกับน้ำผึ้งหรือน้ำตาล สาระ การตักบาตรน้ำผึ้งเป็นกิจกรรมที่น้อมนำให้ระลึกถึงองค์ผู้มีพระภาคเจ้าที่มี ความเกี่ยวข้องกับสัตว์เดียรัจฉาน สัตว์ยังรู้คุณค่าของศาสนาด้วยการเสาะแสวงหาภิกษาหารนำมาถวายพุทธองค์เพื่อ ได้สดับตรับฟังธรรม พุทธศาสนิกชนจึงนำรูปแบบของการนำปัจจัยมาถวายเพื่อจุดหมายการได้ฟังธรรม เทศนาเช่นกัน
อ่านเพิ่มเติม